انوار معرفت

پس در نماز همه چیز از سوی خداوند مشخص شده؛ چه ذکر، چه مکان، چه سمت ایستادن و چه پوشش.

اما در مورد مقدار پوشش بدن که شرط صحت نماز است، مقدارش برای زن و مرد کاملاً متفاوت است.
چه زن و چه مرد در نماز باید آن گونه باشد که خدا دوست دارد. خداوند دوست دارد زن در نماز با پوشش باشد و این امر خداوند ربطی به نگاه نامحرم ندارد.

زن به خوبی می داند برای جلوه گری معنوی، باید زیبایی های جسمی خود را بپوشاند تا زیبایی جسمیش مانع حالت معنوی او نشود. اگر زن با کمترین لباس در مکانی که هیچ بیننده ای نباشد، به نماز بایستد، آن نماز برای خودش نیز دل چسب نخواهد بود.

البته این مسأله اختصاص به پوشش زن ندارد؛ بلکه از هر چیزی که نمازگزار را از یاد خدا باز دارد، باید اجتناب کرد. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم دستور دادند پرده ای که دارای گل بود از محراب نماز برداشته شود تا باعث مشغولیت ذهن در نماز نشود.

این امر الهی می فهماند راه رسیدن به خدا برای زن، رعایت پوشش است.

این نکته را نیز شبهه کننده بداند که مقایسه صد در صدی حجاب در نماز و حجاب در برابر نامحرم صحیح نیست. چون خداوند برای زن در نماز پوشش کمتری نسبت به پوشش در برابر نامحرم خواسته، که به سه مورد اساسی اشاره می شود:

1-پوشیدن لباس تنگ که برجستگی های بدن را مشخص کند، در برابر نامحرم جایز نیست؛ اما در نماز اشکال ندارد.
2-پوشیدن پا در برابر نامحرم واجب است؛ اما پوشیدن روی پا در نماز لازم نیست.
3-آرایش و زینت در نماز اشکالی ندارد؛ اما در برابر نامحرم حرام است.

اما اگر زن در محلی نماز بخواند که نامحرم او را می بیند، رعایت هر سه مورد فوق واجب می گردد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: